Vergeten vis #1: steenwijting

Ik ben dol op verse vis, maar omdat verse vis (dacht ik) vaak vrij duur is, vond ik me dat ik dat als studente niet kon veroorloven. Wanneer ik vis at, was het een diepvriesvis uit de supermarkt. Totdat ik een jaar (of twee jaar) geleden in een aflevering van Kassa een reportage over 'vergeten vis' zag. Erg interessant, want het blijkt dus dat er heel veel lekkere visjes rond de Nederlandse Noordzeekust zwemmen en gevangen worden. Alleen eten de meeste Nederlanders die niet, omdat we ze niet (meer) kennen. Allochtone Nederlanders weten ze echter wel te vinden. Maar omdat de vraag dus relatief klein is, zijn ze meestal ook veel goedkoper. Daarnaast is het ook hartstikke duurzame vis, want ze hebben geen grote afstand afgelegd, aangezien ze gewoon voor de Nederlandse kust gevangen zijn.

Dus deze visjes zijn én vers, én goedkoop, én duurzaam! Kan niet beter toch? Ik me toen meteen voorgenomen om deze vergeten visjes te gaan proberen. Een geweldige manier om toch verse vis te eten, nieuwe dingen te proberen en toch m'n portemonnee niet teveel te belasten.

Eigenlijk is dat er toen weinig van gekomen. Voor vis moest ik toch naar de markt of een viswinkel, en die was destijds niet echt in de buurt. Sinds een halfjaar ben ik echter verhuist, en nu bezoek ik bijna wekelijks de markt. Daar lonkte de viskraam. Dus ging ik gisteren naar de markt, vastberaden om een vergeten visje te kopen. Wijfelend stond ik daar te kijken naar al die vis met namen die ik nog nooit had gehoord, totdat de jongen van de viskraam me aansprak, en vroeg wat ik zocht. Tsjah, dat wist ik eigenlijk nog niet. Ik zag een visje waar 'steenwijting' bij stond. Ik vroeg ernaar. De jongen achter de viskraam antwoordde nuchter: "Prima visje voor in de oven hoor". Oké, ik besloot de steenwijting te kopen. Ik kocht er twee, een voor mij en een voor m'n vriend. Toen ik wilde afrekenen en de jongen het bedrag noemde, vroeg ik hem dat even te herhalen, want je raadt nooit hoeveel ik ervoor heb betaald: 60 cent! Voor twee verse vissen! Dat had ik eerder moeten doen! Volgende week dus weer een vers visje! Vandaar dat de titel van deze post '#1' erachter heeft staan. Ik ben van plan nu iedere een of twee weken een visje te recenseren. Vandaag dus steenwijting.

De koppen heb ik eraan laten zitten, want mijn vriend kan daar visbouillon van maken. Die heb ik er thuis zelf afgesneden, en die liggen nu dus in de vriezer. Niets weggooien, want alles kan gebruikt worden. Ik kan alleen niet zo netjes snijden als de visboer, dus de vis ziet er een beetje toegetakeld uit op de foto. Mijn excuses. Btw, je hebt misschien gezien dat de vis op de foto in een plastic tas zit. Dat heb je goed gezien, ik heb namelijk nog geen oplossing gevonden voor het kopen van vis zonder plastic tas.

Steenwijting dus.
Ik heb op internet gelezen dat wijting vroeger 'vis voor de poes' was. Die werd toen al niet goed genoeg gevonden door mensen dus. Het is een heel mager visje. Ik heb hem dus in de oven heel naturel met wat zout en peper en een klein beetje venkelzaad op een bedje van venkel gebakken, met een aardappelsalade en komkommersalade als bijgerechten. Dat heb ik gedaan, zodat ik de smaak het beste kan proeven. Ik vind echter wel dat de vis iets meer nodig heeft dan zout en peper. Het is een heel licht en zacht visje, dus ik denk dat ie het goed zou doen gestoofd in een saus, of gefrituurd met een goede mayonaise erbij. Ik had ook wat moeite met de graten, maar dat kan ook aan mijn gebrek aan ervaring in het eten van verse vis liggen. Voor 60 cent durf ik dat nog wel eens te proberen.