Ik had weer eens zin in een vers visje. Dus ik en vriendlief togen naar de viskraam op de wekelijkse donderdagmarkt. De vis die we ditmaal hebben gekozen is wel meer dan twee keer zo duur als de steenwijting! Wel 1,30 euro voor twee vissen! Haha, nog steeds spotgoedkoop natuurlijk.
De vis die we hebben gekocht is de rode poon. Grappige naam hè? Hij heeft zijn naam te danken aan de lichtrode kleur van zijn huid. Ik had in het mooie online magazine ZTRDG een recept voor rode mul met sinaasappel-gremolata gevonden, in de veronderstelling dat ik dat had gekocht. Ik had ze blijkbaar verward vanwege het woord 'rode' blijkbaar. Maar ach, het smaakte ook prima bij de rode poon. Hij werd er alleen niet fotogenieker op, zoals je kunt zien.
Ik vond het zelf een erg lekker visje. Hij is vleziger dan de steenwijting, en waarschijnlijk ook vetter, omdat wijting een van de minst vette vissoorten is. Waarschijnlijk vind ik hem daardoor lekkerder smaken, en hoewel vet eten vaak wordt afgeraden, wordt de consumptie van vette vis juist sterk aangeraden, vanwege de gezonde vetzuren in vis. De smaak beviel ook erg goed. Vroeger werd de rode poon 'armeluiskrab' genoemd, omdat hij qua smaak vergelijkbaar is met krab (bron). Nu heb ik volgens mij nog nooit krab in mijn leven gegeten (tenzij je de krabsalade uit de bakjes in de supermarkt meetelt) dus ik kan daar weinig over zeggen, maar als jij dat wel heb geproefd weet je dus ongeveer hoe rode poon smaakt.
Ik heb de rode poon dus geroosterd met de sinaasappel-gremolata en daarnaast nog wat tomaten meegeroosterd. Ik heb er een salade van winterpostelein met sinaasappel en rode ui en wat geroosterde aardappel in de schil bij geserveerd. De winterpostelein is moeilijk verkrijgbaar, maar die heb ik gekocht via een groentecoöperatie waar ik lid van ben (misschien vertel ik daar later meer over in een andere blogpost). Al met al een heerlijke maaltijd. De vissenkoppen liggen nu samen met de ingevroren koppen van de steenwijting te pruttelen in een zelfgemaakte vissenbouillon.
Hoewel de rode poon ook wordt genoemd in de aflevering over vergeten vis van Kassa Groen, kwam ik er net achter dat de vis wordt geadviseerd te vermijden door de VISwijzer. Dat verbaasde me, want Kassa Groen gaat juist over duurzame manieren van leven, waaronder eten. Toen ik verder op onderzoek uitging, las ik dat rode poon over de bodem van de zee kan 'lopen' met hun vinnen (bron). Daardoor moet de vis soms gevangen met bodemsleepnetten, wat de zeebodem kan verstoren. Ik vermoed dat dat een van de redenen is voor het negatieve advies. Daarnaast zegt Wikipedia dat de vis niet voorkomt op de rode lijst van de IUCN, maar dat er geen quota voor de visserij van de rode poon in de Noordzee bestaan, en het daarom het advies krijgt te vermijden. Ik zou denken dat het ontbreken van quota ook kan betekenen dat er gewoonweg nog geen noodzaak is voor quota voor deze vis, want hij is nog niet bedreigd. Toen ik later 'steenwijting' intypte bij de VISwijzer, kreeg deze ook het advies te vermijden, terwijl beide vissen als 'duurzaam' worden gekwalificeerd door Kassa Groen.
De informatie uit verschillende bronnen spreekt elkaar dus nogal tegen. Aan de ene kant zijn vissoorten uit de Noordzee wel een duurzame keuze, omdat ze van dichtbij komen, maar aan de andere kant kan de manier van vangen of het gebrek aan quota schade aan het milieu berokkenen. Ik denk dat ik de volgende keer toch maar op basis van de VISwijzer een lijstje ga aanleggen van 'goede' vissoorten en dat meeneem naar de viskraam voordat ik een vis koop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten