De boerderij van de toekomst

Zonet heb ik de inspirerende BBC documentaire 'A farm for the future' (2009) gekeken. In deze documentaire wordt Rebecca Hosking, maker van natuurfilms en dochter van een boer. Zij heeft de beslissing genomen de boerderij van haar vader in het idyllische Devon (Engeland) over te nemen. Ze worstelt echter met het hoge oliegebruik in de landbouw en de daaropvolgende keten naar het bord van de consument. Ze is zich bewust van het opraken van olie in de toekomst, en gaat op onderzoek uit naar manieren om het oliegebruik in de landbouw te beperken. Hiervoor gaat ze langs bij een aantal pioniers in de duurzame landbouw.

Een van die pioniers is Arthur Hollins. Op zijn boerderij Fordhall heeft hij het voor elkaar gekregen om meer dan twintig grassoorten in zijn weilanden te kweken, wat voor een zeer stevige bodem tot gevolg heeft ervoor gezorgd dat zijn koeien het hele jaar door in de weilanden kunnen grazen, waardoor ze dus niet op stal hoeven en er geen hooi hoeft te worden gemaaid met energieslurpende machines en geen extra voer hoeft te worden gekocht dat met nog meer olie is geproduceerd en getransporteerd. De weilanden hoeven zelfs niet te worden geploegd, want dat maakt de bodem alleen maar zwak en arm. De weilanden op Fordhall Farm zijn daardoor rijk aan dierenleven en er is geen kunstmest nodig.

Ook gaat Rebecca langs bij een twee pioniers in de permacultuur. Zij maken vol gebruik van de biodiversiteit die op land is, en werken in lagen in de hoogte, in plaats van grote stukken vlak land. Dit betekent dat er veel minder land nodig is om hoge opbrengst te genereren. Er wordt zelfs gezegd dat de opbrengst van permacultuur twee keer zo hoog kan zijn als de conventionele landbouw! Het meest interessante is eigenlijk wel dat zij helemaal geen machines nodig hebben, want veel wordt door de natuur zelf gedaan: bodembedekkers beschermen  tegen onkruid, eenden eten slakken op enzovoort. Mensen kunnen met 'tuinieren' dus meer opbrengst genereren dan de huidige landbouwmachines doen!

Een hele opmerkelijke verwachting die aan het eind wordt uitgesproken door Richard Heinberg van het Post-carbon Institute in California is dat  de ontwikkeling van de vermindering van arbeidskrachten in de landbouw die zich in afgelopen vijftig jaar heeft voorgedaan zal worden omgedraaid in de 21ste eeuw. Er zijn in de 21ste eeuw juist méér mensen nodig in de landbouw, als olie begint op te raken. Er zal zich daardoor een migratie van de stad naar het platteland voordoen, het omgekeerde van wat de laatste eeuwen aan de gang is. De conclusie van de documentaire is dat 'low-energy'-farming de toekomst is. Ik ben benieuwd! Zal hier graag meer over willen weten in de toekomst en misschien zelfs er iets mee doen! Misschien in mijn toekomstige moestuintje, om te beginnen?

De documentaire (met Nederlandse ondertiteling) heb ik hieronder geplaatst, maar kan ook gekeken worden via deze link.

Bevlieging #1: Mijn groene trekjes

Dus, dit is mijn eerste bericht op een nieuw blog. Ik zal meteen mijn huidige bevlieging introduceren, dat is namelijk duurzaam leven. Hoewel dit misschien niet echt een bevlieging is (mag ik ook hopen, want uiteraard is het belangrijk het met zorg met het milieu om te gaan) , want het milieu houdt me al jaren bezig, alleen nog nooit in deze intensiteit. Ik ben er nu vooral veel over aan het leren en ik denk dat het uiteindelijk deel zal worden van mijn levenstijl, waarna je het geen bevlieging meer zou kunnen noemen haha.

 Ik ben namelijk altijd al geïnteresseerd geweest in de natuur en de positie die de mens hierin inneemt, en dat is de laatste jaren omgeslagen naar specifiek een interesse in milieuvraagstukken. Het grootste gevolg hiervan is mijn recente aanmelding voor een master-opleiding Milieu-maatschappijwetenschappen aan de Radboud Universiteit in Nijmegen. Desondanks kan ik in alle eerlijkheid nog niet zeggen dat mijn eigen leefstijl mega'groen' is. In mijn dagelijkse leven kom ik mezelf daar vaak bij tegen, want 'de groene weg' is vaak in conflict met gemakzucht, comfort en de portemonnee. Ik denk dat heel veel mensen hiermee worstelen. Ik wil graag benadrukken dat ik dit blog met opzet niet ben gestart als superecogoeroe, maar juist als een jonge studente die wat 'groene trekjes' vertoont, en naar nog meer leuke, makkelijke en goede manieren zoekt om beter met, van en voor de natuur te leven. Ik denk namelijk dat we tegenwoordig een beetje aan het vergeten zijn dat de mens ook een onderdeel is van een natuurlijk ecosysteem, en dat we de balans in dat ecosysteem daardoor helemaal verprutsen. Ik wil proberen met mijn plekje in dat ecosysteem dat evenwicht op de weegschaal een beetje meer naar de goede kant te laten hellen. Maar hoe meer mensen dat ook doen, hoe beter dat gaat, dus daarom denk ik dat een blog een goed idee is om ideeën te delen en elkaar te inspireren, zodat we samen wat meer tegenwicht kunnen bieden. Ondanks mijn enigszins pessimistische wereldbeeld dat ik hiervoor deelde, ben ik aan de andere kant ook enthousiast over deze tijd waarin ik leef, omdat ik merk dat er ook steeds meer mensen zijn die iets doen aan dat evenwicht. Vooral als het jonge mensen zijn, word ik blij, want het laat zien dat mijn generatie, of de volgende, misschien een transformatie van de economie en samenleving gaan bewerkstelligen. Ik hoop dat deze 'groene trekjes' die de samenleving steeds meer vertoont uiteindelijk de 'grijze' zal gaan domineren! Ik ben bereid te leren en te veranderen, en dat zal ik op dit blog delen.